Каср Ібрым

Каср Ібрым (араб. ‏قصر ابريم‎‎) — разваліны старажытнага горада сярэднявечнай Ніжняй Нубіі, знаходзіцца на поўдні сучаснага Егіпта. Старажытны горад размяшчаўся першапачаткова на схіле берага Ніла, але ў выніку будаўніцтва Асуанскай плаціны ў другой палове XX стагоддзя і ўтварэння ў выніку разліва вод Ніла вазера Насер, Каср Ібрым фактычна стаў востравам. З будаўніцтвам плаціны апынулася, што Каср Ібрым — адзіны археалагічны помнік у раёне затаплення, які апынуўся вышэй новага ўзроўню вады. І да, і пасля будаўніцтва плаціны Каср Ібрым прыцягваў да сябе археолагаў.

Першыя раскопкі Каср Ібрыма распачала экспедыцыя Пенсільванскага ўніверсітэта ў 1911 годзе^[1]. Археолагамі ўсталявана, што першыя паселішчы Каср Ібрым датуюцца Егіпецкім Познім перыядам. Паселішча дасягнула росквіту ў Сярэднявеччы, у гэты перыяд у Каср Ібрыме размяшчалася дыяцэзія дзяржавы Набатыі. У Каср Ібрыме знойдзена найбагацейшая на сённяшні дзень калекцыя дакументаў на старажытнанубійскай мове, уключаючы дакументы дыяцэзіі. Каср Ібрыме быў населены аж да 1840-х гадоў, у наш час востраў закрыты для наведвання, на ім працуюць толькі археолагі.

Замак-крэпасць Ібрым, якая аднаўляецца археолагамі, пабудаваны на падмурку больш старажытнай пабудовы часоў егіпецкіх фараонаў^[2]. Будаўніцтва працягвалася ў рымскі перыяд, у часы прэфектуры Гая Петроніуса (англ.: Gaius Petronius), у валадаранне імператара Аўгуста^[3]. Усталявана, што ў гэты перыяд будаўніцтва вялося з выкарыстаннем матэрыялаў больш старажытных пабудоў. Найстарэйшы раскапаны храм датуецца эпохай фараона Тахарка. На гэтым храме намаляваны фараон, які прыносіць ахвяраванне багам^[4]. Найстаражытным знойдзеным артэфактам з'яўляецца стэла, узведзеная на 8-м годзе валадарання фараона Аменхатэпа I.

Стэла фараона Аменхатэпа I выкарыстоўвалася пры будаўніцтве значна пазнейшага Візантыйскага кафедральнага храма, які дайшоў да нашых дзён у руінах. У наш час гэта стэла знаходзіцца ў калекцыі Брытанскага музея^[5]. На заходнім схіле замка-крэпасці Ібрым размяшчаюцца некалькі невялікіх храмаў, высечаных у камені па загадзе егіпецкага намесніка царства Куш і прысвечаных розным кіраўнікам Егіпецкага Новага царства і егіпецкім божаствам^[6]. Падчас падрыхтоўкі тэрыторыі да затаплення пры будаўніцтве Асуанскай плаціны ў Каср Ібрым праводзіліся працы, падчас якіх барэльефы зразаліся і перавозіліся ў раён Новага Вадз-эс-Себэ (англ.: New Wadi es-Sebua)^[7]. Вялікая каменная стэла Сеці I, узведзеная егіпецкім намеснікам часоў фараона Аменамопэ (англ.: Amenemope), выяўленая на паўднёвым схіле замка-крэпасці Ібрым, была перавезена ў мясцовасць Новая Калабша (англ.: New Kalabsha) у наваколлях Асуана^[7].

Зноскі

↑ David., op. cit., pp.106-107
↑ John Baines and Jaromír Málek, Atlas of Ancient Egypt, Facts on File Publications New York, 1982. p.183
↑ Rosalie David, Discovering Ancient Egypt, Facts on File, 1993. p.106
↑ Bains & Málek, op. cit., p.183
↑ Qasr Ibrim in Ancient Nubia
↑ David, op. cit., p.106
↑ ^а ^б Baines & Málek, op. cit., p.183

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Каср Ібрым

[1] David., op. cit., pp.106-107

[2] John Baines and Jaromír Málek, Atlas of Ancient Egypt, Facts on File Publications New York, 1982. p.183

[3] Rosalie David, Discovering Ancient Egypt, Facts on File, 1993. p.106

[4] Bains & Málek, op. cit., p.183

[5] Qasr Ibrim in Ancient Nubia

[6] David, op. cit., p.106

[autogenerated1-7] а ^б Baines & Málek, op. cit., p.183

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]